Pieterpad op de fiets - Laren Gld Zelhem

Een werkelijk stralend heldere dag, ondanks de mist in de vroege ochtend! De kou (in het oosten vorst aan de grond) was al eind van de ochtend uit de lucht en de sweater bleek al snel overbodig.

Ondanks wat vertragingen onderweg reed ik tegen twaalf uur zoals gepland Lochem binnen en daarna bracht de navigatie me naar Laren, nu over een binnendoorweggetje en dat is meteen een stuk gezelliger met al die boerderijen en landgoedvilla's. Overal maïs en weilanden, en ook de Pieterpadwandelaars hadden het mooie weer aangegrepen om weer een etappe te lopen!

Het landschap was niet helemaal vlak. Ik zou het "mollig" willen noemen, een landschap met "rondingen". Veel boerderijen, zowel mooigebouwde modernere als de schattige stulpjes. Op elke hoek van de straat een landbouwmachinedealer, lijkt wel. Ja, we zitten in de Achterhoek, de thuishaven van Normaal, ofwel "de Boer is Troef"! Terecht, dat ze daar trots op zijn!

Af en toe reed ik door bos. Net na Laren was het fietspad kapot gereden door boswerkers, net als vorige week net voor Laren. Maar ik ben er toch doorheen gekomen. De bossen waren niet heel bijzonder, er waren ook minder paddenstoelen, maar ik heb me toch geen moment verveeld. Verder ging de route (en ik heb het Pieterpad redelijk kunnen volgen) vooral over kleine, smalle en bochtige weggetjes.

In Vorden kreeg ik een Pavlovreactie: tussenstop, dus lunch met koffie en een kroketje! Maar hoewel de deuren open waren, was de bediening spoorloos verdwenen. Dus fietste ik maar door naar het prachtige kasteel van Vorden. Idem dito...! Gelukkig heb ik altijd eten en drinken bij me, maar mijn Pavlovreactie was erg teleurgesteld ;-) 
Het landgoed zelf is wel prachtig! Vergeet ook het Knopenlaantje niet te bezoeken, waar verliefde stelletjes een knoop in de struiken leggen ;-) (weer eens wat anders dan een slot aan een brug ;-) )

En toen, bij het Pieterpadmonument van Vorden, kon ik boekje 1 dichtdoen en boekje 2 tevoorschijn halen. Ik was op de helft! Zo'n boekje is echt wel nodig als handleiding, want onderweg mankeren er nogal eens markeringen en een klein stukje verderop, bij de Zelledijk achter Linde waar ik pauzeerde met mijn bakkie yoghurt, heb ik een paar keer mensen moeten corrigeren omdat de route toch echt rechts ging en niet rechtdoor!

Ook hier verschillende landgoederen met prachtige gebouwen.

In Varssel vond ik onverwacht toch nog een horecagelegenheidje. Het was in het buurthuis, waar een soort zorgboerderij zelfgemaakte dingen serveerde. Ook was er een karretje met streekproducten te koop, de enige die ik zag op dit traject. Best vreemd, juist in de Achterhoek had ik meer verwacht! Maar het buurthuis maakte het alsnog méér dan goed.
Ik kreeg zelfgebakken brood met zelfgemaakt Nagelholt (gedroogd rundvlees) en zelfgemaakt zuur van courgette en mijn fiets stond bij te stekkeren aan de door zonne-energie gevoede stekkerpalen - een RIJ van stekkerpalen! Daar kunnen heel wat horeca-ondernemers een dikke punt aan zuigen!
De bediening was uiterst hartelijk en ik vind dit echt een aanrader, al zijn de openingstijden beperkt (ze waren net al aan het sluiten, het was tegen drie uur).

Via kleine en ook onverharde wegen (beetje mul maar verder wel te doen) bereikte ik Zelhem, dat verrassend drukker was dan ik had verwacht. Helaas was ook hier de horeca wel open maar zonder bediening, maar gelukkig was er een Aldi :) 

Ter plekke ontdekte ik dat ik rechtstreeks naar station Doetinchem kon - maar ook via het eerste stuk van het volgende Pieterpadtraject naar Braamt. Dat was misschien wel zo verstandig, want mijn volgende traject zou een heel zware worden, inclusief klim naar Hoog Elten en de rit naar de stations (heen Doetinchem en terug Zevenaar) die toch ook een stukje weg lagen. 

Het was een mooie route, vol boerderijen. Het woord "geïsoleerd" kwam in me op, want de wegen waren bijna allemaal onverhard, het leek echt "in the middle of nowhere", maar in tegenstelling tot Drenthe was hier dus wel volop bewoning. Oude en modernere boerderijen, en allen met zand- en grintwegen met elkaar verbonden. Het waren ook nog eens bijna allemaal officiële fietsroutes, maar onverhard dus.

Na een paar kilometers, bij landgoed Slangenburg, kwam alsnog de weg naar Doetinchem, waar ik als avondeten een soepje en loempiaatje bij de Chinees haalde en heerlijk op mijn gemak (want fietsen mogen niet in de spitstrein) langs de Oude IJssel ging opeten, nog nagenietend van dit stuk van de reis. Geen spektakel zoals de heuvels van Salland, maar wel een heerlijke rit met afwisseling, leuke kleine slingerweggetjes en vooral véél boerenland, en daar hou ik van!