Pieterpad op de fiets - Nijverdal Laren Gld

En alweer een prachtig stuk, misschien wel de mooiste tot nu toe, maar dat zeg ik geloof ik bijna elke keer ;-)
Omdat ik de vorige keer naar het station in Nijverdal moest had ik al een stukje van de etappe Hellendoorn-Holten kunnen meepikken. Het werd toen al pittig dalen en klimmen in het bos en dat had ik vandaag ook voor de rest van deze etappe. Via "het Ravijn" (fietspad loopt langs het spoor) kwam ik weer op de route terecht. Wat me opviel was dat er de laatste tijd flinke aardverschuivingen zijn geweest op de zanderige heuvels door de vele regen. De fietspaden moeten ook bedolven zijn geweest, dat was wel duidelijk!

Voor de etappe naar Holten moest ik een stuk van het Pieterpad afwijken. Ik heb hier een paar jaar geleden wel een stukje Pieterpad gelopen, dus ik wist hoe de route was. En die Rietslenk kun je echt niet met de fiets doen! Maar ik kreeg er een mooi alternatief voor terug ten westen van de oorspronkelijke route. 

Ik reed langs het oude werkkamp Twilhaar door het bos. Heel veel paddestoelen! En oh ja, vossenbessen! Deels in bloei, deels al met vrucht. Toen ik hier wandelde was het december en waren er vooral veel bessen. Echt velden vol!
Daarna was het weer stevig klimmen en dalen. O.a. door de heide, wat jammer dat de heide alweer nagenoeg is uitgebloeid, maar ik heb me niet verveeld. Ik genoot volop, de accu stond roodgloeiend maar dat was geen probleem, ik zou vast ik Holten wel weer kunnen bijstekkeren! Eén van de dalingen was zelfs 10%, het was zaak echt goed de snelheidsmeter in de gaten te houden want met dik 40 km/u omlaag knallen is niet zo heel veilig natuurlijk.

Bij de Holterberg hield ik mijn lunchpauze. Fiets aan het stopcontact en gewoon lekker mijn gemak nemen.

Tot dan toe was het fris maar mooi weer. Rond de 10 graden toen ik opstapte, maar de zon brak door de nevel en de foto's zijn dan ook geweldig geworden. Maar tijdens de lunch betrok de boel snel, mijn buienalarm gaf een seintje en verdórie, zou ik toch nog nattigheid krijgen? Gelukkig bleef het bij wat spetters en later was de zon toch weer te zien zo af en toe. Het bleef wel fris, maar mijn windjack en ondershirt voldeden prima. Volgende keer voor de zekerheid een extra sweater meenemen.

Via de veelbeschreven beukenlaan kwam ik weer op de route terecht en zo bereikte ik Holten. Ik zou de route grotendeels blijven volgen, op wat kleine stukjes na.

Na Holten begon de volgende etappe naar Laren (Gelderland, niet Noord Holland) en veranderde het landschap snel. Eerst nog een sterk versnipperd boerenlandschap, licht glooiend, maar na de Schipbeek werden de percelen weer groter. Veel weide en maïsvelden. 
Ik kruiste de A1 en de Schipbeek. Die Schipbeek had een prachtig dijkje met beuken. Er waren veel sportvissers en in de verte stond de televisietoren van Markelo.

Daarna bereikte ik weer bosgebied. Onderweg had ik al enkele jamkraampjes gezien (net als in Drenthe) en ik kocht in Holten peren-rum-rozijnenjam. Boven Laren stond een koffietafeltje langs de weg, erg welkom! Pieterpadlopers die van de andere kant kwamen vertelden me dat het pad in het bos niet te begaan was voor fietsers wegens de modder. Ik vertelde dat ik al een alternatieve route voor dat stukje had uitgezocht, maar ze waarschuwden dat het echt heel slecht was. 

Ze hadden helaas gelijk, maar gelukkig was het fietspad nog net te begaan. Het begin was lelijk stukgereden voor bosbouwers, maar het was met wat passen en meten net mogelijk. Het iets verderop gelegen stuk fietspad (deel van de route) was helaas wel onbegaanbaar waardoor ik even snel moest improviseren (zo blij met mijn fietsatlas!).

Dit was de omgeving van Huis Verwolde. De 19e eeuwse boerderijen hadden de kleuren van het Huis. Bij het Huis was ook een winkeltje met brocante, eten en drinken. Het interieur was van een kruidenierswinkel vlakbij, zelfs de oude verpakkingen hadden ze! De vrijwilligsters waren allemaal bijzonder vriendelijk en er waren ook twee hondjes, o.a. een heel aanhankelijk teckeltje, Takkie.

Daarna reed ik Laren binnen. Langs een niet zo interessante doorgaande weg bereikte ik Lochem, waar ik precies op tijd was voor de trein. Net als Arriva hebben de treinen van Syntus ook een lage instap en goede ruimte voor fietsen inclusief een riem om ze vast te zetten. 

En zo ben ik inmiddels in de Achterhoek terecht gekomen...!