Alanya - de laatste dagen

De laatste dag alweer...

Koffer is zo goed als gepakt en zowaar, ik kreeg 'm zelfs weer dicht! Alleen mijn nachtgoed en mijn tandenborstel moet er nog in.
Op de satelliet-tv, waarop we alleen NL-1, RTL4 en SBS6 kunnen ontvangen, vertelde Piet over donder en bliksem, en mijn "lijntje" met Meteo Schiphol waarschuwde me ook al voor een pittige landing.

Morgen om 5.55 AM staat de bus klaar om me naar Antalya te rijden. Het vliegtuig vertrekt om 10:50.
En wat is de week omgevlogen...! Met heerlijk uitrusten en niks doen (gecombineerd met iets teveel eten en drinken... Oeps!), maar ook mooie rondleidingen en nieuwe ervaringen.

Zoveel nieuwe indrukken, zoals de gebedsoproepen van de moskeeën die je tot bij het hotel kon horen. Het puffende geluid van de bussen die tot diep in de nacht gasten kwamen halen en brengen. De geur van komijn als je in de buurt van een keuken of een kok stond. Het getoeter van de dolmus, de kleine stadsbusjes waar het geld gewoon in een bak open en bloot lag, dat kon hier blijkbaar. De stranden van fijn grind, en de stenen en rotsen in het water, waardoor erin en eruit gaan niet altijd makkelijk was, maar het water zelf maakte veel goed. De bomen en planten hier, die bij ons een kwijnend bestaan leidden als kamerplant en hier uitgroeiden tot flinke bomen en struiken. Het keihard werkende hotelpersoneel dat in de winter werkeloos is (hoewel sommige hotels hen 's winters betrekken bij het onderhoud) en het dan moeten hebben van opgespaarde fooien.

Eind van de middag vertrok ik bijna tegelijk met een andere groep Nederlanders van het strand. Zij vertrekken morgen ook en vonden dat minstens zo spijtig als ik. Maar, zo spraken ze, ik mis de oude kaas ook wel...! :)

Graag had ik er nog een weekje aan vastgeplakt. Of een maandje. Of twee maandjes. Of een jaar... Maar aan alle moois komt een eind. Of ik ooit weer zo'n reis kan maken weet ik niet, de toekomst is onzeker en we moeten het afwachten. Maar dit neemt niemand me meer af...!