Pieterpad op de fiets - Hardenberg Nijverdal

Ruim twee etappes: Hardenberg-Ommen en Ommen-Hellendoorn, plus een stukje van de volgende etappe tot Nijverdal. Ik heb het Pieterpad voor een groot deel kunnen volgen.

Aanvankelijk zonnig weer, wel wat tegenwind, later meer bewolking en tegen het eind kwamen er buitjes, maar die begonnen pas echt toen ik weer in de trein zat. 

Ik stapte bij Hardenberg uit de trein en had snel de route weer te pakken. Hardenberg is een moderne stad met een oude geschiedenis, maar het moderne overheerst. De etappe leidt eerst naar Rheeze door een afwisselend coulissenlandschap met slingerweggetjes. Rheeze zelf is een mooi oud boerenpareltje met gevlochten strowanden aan de oude huizen en veel bloemen! Hier is ook de foto gemaakt voor de voorkant van de vorige druk van het Pieterpadboekje. De foto staat ook in het nieuwe deel, waardoor ik het snel kon vinden. Hier is het echt een oase van rust!

Al slingerend door bos en langs weiden en maïsvelden kwam ik in het gehuchtje Junne terecht, waar een stuw was die ervoor zorgde dat er een stroomversnelling in de Vecht was. Daarna, net ten zuiden van de spoorlijn, merkte ik de eerste heuveltjes, al waren ze nog erg klein. Het was een voorbode van wat me te wachten zou staan na Ommen.

Na een pitstop in Ommen reed ik Salland in, eerst langs Besthmen, daarna langs de Archemer- en over de Lemelerberg. De heide bloeit nog wat, is wel over het hoogtepunt heen maar er is nog kleur! Wat een prachtige, afwisselende omgeving! Na de vergezichten dook ik de bossen weer in, berg op en berg af, als je niet oplet rij je gevaarlijk hard. En toen reed ik Lemele in.

Na wat weilanden en maïsvelden begon het klimmen weer. In Hellendoorn zag ik al een mooie glooiende akker (volgens mij is daar ook het bekende Avonturenpark, ik zag iets boven de bomen uitsteken). Hier eindigt de etappe Ommen-Hellendoorn maar ik ging nog even een stukje verder op de route naar Holten. Even twijfelde ik nog of ik niet daarheen door zou trappen, maar er dreigden buien!

Ook begonnen de heuvels nu serieuze vormen aan te nemen en ik wilde niet meteen mijn accu er op leeg trappen dus er werd flink wat energie van me gevraagd, maar dat wist ik van te voren. Het was wel erg spektakulair om het nu eens per fiets mee te mogen maken! Het gebied was erg bosrijk en opnieuw moest ik goed oppassen om bergaf niet té hard te gaan. Ik genoot!!!

Voor de spoorweg sloeg ik linksaf naar Nijverdal, waar ik op de minuut precies op het station aan kwam en zo de trein (in de spits en niet eens zo heel erg vol) in kon schuiven!

Het was één van de leukste ritten die ik tot nu toe heb gehad (en ik had al niets te klagen), met erg veel afwisseling, coulissenlandschap en bos, over het algemeen goed begaanbare wegen óók op het Pieterpad (dat ik dan weer grotendeels heb kunnen volgen), en na afloop een gezonde moeheid met spierpijn van het klimmen :)

Oh, en paddenstoelen. Veel paddenstoelen. Héél veel paddenstoelen!

Ik kan bijna niet wachten op de volgende etappes!