Alanya - de hammam

Vanmorgen zag ik een enorm ontbijtbuffet waar ik maar met moeite uit kon kiezen. Veel gerechtjes waarvan ik geen idee had wat het was, en dat gold ook voor de lunch en het diner. Maar véél salades en groenten, dus niemand hoeft te miepen dat het niet gezond is!

Ik heb wat rondgewandeld vanmorgen, en dan zit je toch midden tussen de Turken. Men relaxt wat op een uitgewoond bankstel voor het huis of de winkel, de kippen lopen op straat (pal langs de drukke doorgaande weg!), er lopen bontgevlekte konijnen en allerlei katten rond. 
De huizen zijn meest geel, oranje of terra. Tegen de strakblauwe lucht staat dat prachtig! 

Na de info-babbel van de reisagente (waarbij ik voor vanavond een hamam boekte, voor maandag een dagtrip in de Turkse binnenlanden en voor dinsdag een ochtendje touren door Alanya) ben ik naar het strand gegaan. Er werd direct een parasol voor me neergeplant en daarna was het héérlijk relaxen! Het was zeer zonnig, maar door de wind toch een beetje fris als je uit het water kwam, maar niet hinderlijk.
De Mediterranee is, zoals altijd, zo blauw, zo blauw. De bodem is wat stenerig, maar het is het waard want het water is absoluut perfect van temperatuur!
Dit, en het heldere zicht over de baai, hmmm, ja, hier kan ik wel mee leven...!

Ik heb ook nog wat langs het zwembad gehangen. 

Vanavond werd ik opgehaald om naar de hammam te gaan. Dat was via het reisbureau geregeld maar er kwam dus een autochtoon (bij ons heet dat een allochtoon :-D ) met een busje en die reed in kamikazestijl naar de nabij gelegen hammam. 
Ik snap werkelijk niks van de Turkse verkeersregels en -gewoontes, en liet de rit over me heen komen. Wijlen Hunter S. Thompson schreef ooit "buy the ticket, take the ride" en dat deed ik dan maar.

Zo'n hamam is een ervaring op zich. Ik had een complete behandeling besteld en dat heb ik geweten...! De volgorde is: douche, zout (een warme ruimte vol zout, als balletjes, als aanslag op de muren en het plafond en als losse korrels, en dan goed ademen), sauna (niet al te heet), douche, Turks stoombad (rook naar vissershaven), douche, koud bad *IEKS*, douche, en dan het modderbad. De jonge Poolse vrouw met wie ik inmiddels aan de babbel was geraakt haakte daar af, maar ik dacht: ik heb voor alles betaald dus ik zal potdorie alles doen ook...! Dus stapte ik stoer het niet diepe, maar zéér modderige bad in. Op de grond was klei afgezet en het was de bedoeling dat ik mezelf daarmee een soort lichaamsmaskertje zou geven.
Inmiddels had ik gezegdschap gekregen van drie Noorse vrouwen, die unaniem de slappe lach kregen maar zich niet wilde laten kennen toen ze mij zagen. Er was ook een fotograaf in de hamam die (met toestemming) foto's maakte die je op cd kon kopen. Die had minstens zoveel lol als wij :)

Na het modderbad (en natuurlijk de douche) werd ik begeleid naar The Real Thing: de wasruimte. Op een grote marmeren plaat lagen een man en de Poolse vrouw die ik eerder heb ontmoet. Beiden werden onder handen genomen door een niet onaantrekkelijke Turkse heer.
Maar nee, voor mij hadden ze wat anders in petto. Ik werd overdonderd door een enorme, blonde reuzin, minstens 1 meter 95, zeer stevig gebouwd, ik gok minstens 100 kilo, maar er zat geen gram vet aan. Vluchten kon niet meer, dus ging ik braaf op de marmeren plaat liggen. 
Eerst werd ik overgoten met warm water en werd ik van top tot teen stevig afgeschrobd met een ruw washandje of spons (kan ook een staalborstel zijn geweest). vervolgens werd er een wolk van schuim om en over me heen gemaakt en werd ik opnieuw gewassen en zéér intens gemasseerd.
Mozeskriebel, dit was geen relaxmassage meer, dit was een strafexpeditie, ooit door de Osmanen gebruikt om de vijanden mores te leren. Het Osmaanse Rijk heeft het niet voor niks eeuwen volgehouden, en deze blonde reuzin was daar absoluut zeker weten een achterkleinkind van!
Hoewel ik zo ongeveer elke spier in mijn lijf heb voelen springen en ze zelfs mijn dikke buik onder handen nam alsof ik brooddeeg was dat ambachtelijk met de hand gekneed moest worden, was het eigenlijk stiekem best wel lekker. 

Daarna weer douchen en vervolgens een oliemasage. Dit werd gedaan door een klein, tenger Turks vrouwtje en ik haalde al opgelucht adem, maar zij was zo ongeveer nog meedogenlozer dan haar kingsize collega. Ik was te trots om om genade te smeken, maar ze zou me waarschijnlijk toch niet verstaan hebben...

Geurend naar jasmijn en munt en zout en olie en tollend op mijn benen, maar wel volkomen ontspannen verliet ik na afloop het pand. Morgen moet ik waarschijnlijk in een burka naar het strand vanwege de vele blauwe plekken die ik nu op voel komen, maar ik voel me er wonderlijk goed bij!

Over vandaag kan ik verder kort zijn: héérlijk niks gedaan. Vanmorgen een wandelingetje, daarna uitgebreid strandhangen. De zon ging net voor zevenen onder en daar heb ik ontzettend veel foto'van gemaakt, zo mooi! Later in de middag is de zon ook niet meer zo sterk, al staat die in een strakblauwe hemel.

Tegen zonsondergang zijn er bijna geen toeristen meer en komen de échte Turken op het strand. Wandelen, vissen...

Heb nog wat gepraat met de man van het hotelwinkeltje over zijn werk hier en het verschil tussen Turks en West-Europees (Turkse taal kent heel veel vervoegingen). Op het strand, waar je ook kon lunchen, een heel gesprek gehad met de neef van de baas (beide zijn Koerden, zei hij). Het ging wat moeizaam omdat zijn Duits en Engels wat rammelde, maar het werd toch best een leuk gesprek. Ze werken heel hard, doen meerdere taken in het hotel en maken heel lange dagen, merkte ik. Je ziet ook telkens dezelfde gezichten.